Verhalenwedstrijd - Inzending 3 - T4ND

[Linqy]

Met open mond keek Han naar de schoonheid naast hem. Hun blikken kruisten. "Ik hou van jou..." gebaarde hij met zijn lippen. Zij glimlachte verlegen en bewoog haar mond in een stille kus. Ze leken voor elkaar bestemd, ondanks de onzichtbare barrière die tussen hen was. Hij probeerde zo dicht mogelijk tot bij haar te raken, maar het geluid van schoten verstoorde hun prille geluk. Uit angst vluchtte zij terug in haar paleis, zodat ze uit zijn zicht verdween. Hij had geen huis om in te wonen, dus verschuilde hij zich achter zijn palmboom.

Het was de eerste keer dat zij de geweerschoten hoorde. Hij was hier al langer en dus was hij het geluid van inslaande kogels al gewoon. Het zou nog wel een tijdje duren, tot het donker werd. Zo ging het elke dag en zo zou het nu ook gaan. Dromerig keek hij naar het paleis waar zij woonde. Hij beeldde zich in hoe het zou zijn als hij bij haar kon zijn, als ze samen konden wonen. Onder zijn palmboom of in het paleis, hem maakte het niets uit, zolang ze maar samen konden zijn.

Een nieuw schot deed hem opschrikken uit zijn dagdroom. Ze was uit het kasteel gekomen en ging de hele tijd in paniek heen en weer. Hij moest niet lang zoeken vooraleer hij zag waardoor ze uit het paleis gejaagd was. Een kogelinslag had een groot gat in de fundamenten geslagen. Met een droeve blik keek hij naar haar. Met het doorboren van het paleis was ook haar beschermende omgeving vernield geraakt. Het zou niet lang meer duren vooraleer ook zij ook zou sterven. Hoe graag zou hij niet naar haar toe gaan, zeggen hoe graag hij haar zag, haar redden... Helaas zat ook hij in een beschermende cocon. Hij zou nooit dichter bij haar raken. Met een traan in zijn oog zag hij hoe ze na een laatste stuiptrekking stil bleef liggen...

*epiloog*
"Nou jochie, je hebt het zakje hier kapot geschoten en nou is dat vissie hier gestorven. Dat zal je toch wel 10 punten kosten hoor." Terwijl zijn vader nog wat probeert af te dingen kijkt Henkie naar de andere visjes die in hun zakje aan de wand hangen. Hij had helemaal niet met opzet in zo'n zak geschoten... Hij had alleen niet helemaal goed gemikt en zo was dat visje gestorven... In het zakje naast de vrijgekomen plaats zat een andere vis te kijken naar de lege ruimte. "Kijk papa, het lijkt net of dat visje droef is!"