Maedhros & Dash - "You have to go inside the candy mountain candy cave Charlie!"

[Dash]

Rustig en teleurgesteld slenterde Eenhoorn terug naar het sprookjesbos. Hij keek eens naar het veulentje. Hij verbaast knipperde hij eens met zijn ogen. Was het veulentje nou groter geworden? Hij haalde zijn schouders op en stapte langzaam naar het veulentje toe, zodat hun flanken elkaar raakte.
"Nu niet. Ik heb hoofdpijn," sprak het veulentje," jij denk ook alleen maar aan één ding."
Geschrokken nam Eenhoorn totaal verward weer wat afstand. Hij snapte niet waarom het veulentje zo reageerde. Bij alle andere dieren had het zo leuk geleken en toen hadden het gewoon toegelaten. In stilte en diep peinzend vervolgden Eenhoorn de weg.

Even later, bij de Lepriconners, ging het veulen opeens voor Eenhoorn staan en trok een poot omhoog.
"Maakt deze kleur hoeven mijn benen dik?" vroeg ze. Verbaast keek Eenhoorn naar de benen van het veulen.
"Uh, nee. Niet echt," zei hij onzeker.
"Hoezo niet echt? Je vind dat ik dikke benen heb. Lieg maar niet. Ik zie wel hoe je naar andere dieren kijkt," brieste ze vanuit het niets. Eenhoorn had geen idee waar ze het over had en begon zich te verontschuldigen.
"Nee, je hebt helemaal geen dikke benen. Je hebt juist hele mooie benen. Velen malen mooier dan die van een hinde," zei hij snel in de hoop dat dit het goed zou maken.
"En waarom zeg dat nooit?" brieste het veulen nog woester," en waag het niet me nog een keer met een hert te vergelijken. Wie denk je wel dat je bent, koning van het bos?"
Woest draaide ze zich om en liep verontwaardigd met het hoofd omhoog verder. Totaal in de war volgde Eenhoorn het veulen met gebogen hoofd. Hij snapte niets van deze merrie. Bij alle andere dieren had het er zo makkelijk uitgezien. Misschien was zijn wens verkeerd begrepen door de heks. Maar hij hield zijn mond en volgde de merrie.

aantal woorden: 3510