Inuzuki & Zabbeltje - De vloek der vloeken - Not for wussies

[Jnusch]

Sprookje 9

[Zabulus]

WAARSCHUWING

DIT SPROOKJE IS NIET VOOR KLEINE KINDEREN. ER WORDT IN GEVLOEKT, GESCHOLDEN EN GETIERD. VELE MINDERHEDEN ZULLEN BELACHELIJK GEMAAKT WORDEN INCLUSIEF HOMO´S EN VROUWEN. ENKELE LEDEN VAN WVW ZULLEN NAGEDAAN WORDEN, EN WAARSCHIJNLIJK SLECHT. OVEREENKOMSTEN ZIJN PUUR TOEVALLIG OMDAT WIJ DAT GRAPPIG VINDEN. ALS ER IEMAND ZICH BELEDIGT VOELT, MOGEN ZE DAT BIJ ONS MELDEN. WIJ ZULLEN DE KLACHT AANDACHTIG LEZEN EN HARD LACHEN. VEEL PLEZIER.

67 woorden

[Zabulus]

"Lieve kinderen," begon oma zachtjes, "Het sprookje dat jullie nu gaan horen is al heel oud. Toen ik nog een jong meisje was vertelde mijn oma het aan mij en zij had het weer van haar oma gehoord. Luister maar goed, dan kunnen jullie het later doorvertellen aan jullie eigen kleinkinderen. Het verhaal van de vloekwoorden zal ik nu aan jullie doorgeven. Het verhaal speelt zich af in een ver verleden in een koninkrijk hier ver vandaan. Het koninkrijk Golofer is de plek waar wij over praten. Het was een vredig en welvarend koninkrijk waar iedereen vrij was in hun doen en laten. In dat prachtige koninkrijk leefden drie kinderen van ongeveer 10 jaar oud. Jullie leeftijd dus. Ze waren aan het voetballen op het plaatselijke plein."

"Jullie houden me toch niet tegen. Ik ga dus zó scoren" hijgde een dikkig kereltje. Hij rende als een bezetene op het doel af, die beschermd werd door een lange jongen met een vastberaden blik. Om de twee stappen trapte hij de bal iets voor hem uit. Nog dertig meter. Twintig. De lange jongen kwam uit zijn doel om de dikke leeftijdgenoot te onderscheppen. "En hier is mijn GOAahhh" zei hij net toen hij wou schieten. Maar hij werd onderschept door een mooi meisje doormiddel van een tackel. Hij storte naar de grond terwijl de bal wegrolde en de keeper hem opraapte met mijn handschoenen.
"PENALTY Betty. Je mag me zo niet neerhalen b*tch(1). Je bent echt zo een sl*t(2)."
"Het was een eerlijke tackel op de bal Zabubus. Daarbij ben ik de verdediger en hoor ik je tegen te houden."
"Anderen misschien, maar niet mij. Niemand mag mij tegenhouden. Jij niet en Maister ook niet. Dat zijn de regels."
"Welke regels?" bracht de keeper Maister in terwijl hij opstond
"Mijn regels natuurlijk. Ik ben de baas, dus ik bepaal de regels. Daarbij ben je een meisje" zei Zabubus terwijl hij naar Betty wees "en die kunnen niet voetballen" brulde hij.
"Jij bent toch zo een ei*el(3) Zabubus" zei Betty
"Ja, je bent echt een ei*el(4)" herhaalde Mester
"Ja, volg jij maar het meisje Maister. Jij bent zo een w*tj*(5)"
"Ik ben geen w*tj*, d*kz*k(7)"
"NOEM MIJ GEEN D*KZ*K(8 ), JIJ VIESE VUILE H*M*(9), JIJ BALLOZE **MN**K*R(10). IK BEN NIET DIK"
"Maak dat de kat wijs. Kijk maar eens in de spiegel" glimlachend stond Betty erbij.
"Ik kan er niets aan doen dat ik zware botten heb. Net als jij er niets aan kunt doen dat je een lelijke tr*l(11) bent" treiterde Zabubus
"Jij kunt ook niets anders dan vloeken, hé Zabubus?" verzuchte Betty. "Het wordt al laat. Laten we naar huis gaan"

67+440=507 woorden

[Inuzuki]

De volgende morgen, was het geen gewone morgen. Het was onrustig in de hele stad. De kinderen kwamen nieuwsgierig naar buiten, in de hoop dat er iets leuks te doen was. Zabulus waggelde naar een man toe, die een paar meter verderop stond. Toen hij buiten adem aankwam vroeg hij wat er aan de hand was.
"De krant! Eindelijk volgen ze het gewone volk, daarin wordt ook al gescholden, en ze gaan zelfs een nieuw scheldwoord onthullen!"
"Een nieuw scheldwoord?!" De kinderen schreeuwden het uit, en gingen vooraan in de rij staan bij de winkel. Maister pakte snel een krant uit de handen van de verkoper, en ze renden weg. Vol spanning stonden ze met de krant, en lazen het artikel waar het over ging.

"De jeugd van tegenwoordig
Zoals U vast wel heeft gemerkt, gaan steeds meer jongeren schelden, en volgen zelfs de volwassenen...
...Die stomme walvissen(12) weten niet meer waar de grenzen liggen, en daar moeten we dringend actie tegen ondernemen."

Het duurde niet lang of iedereen riep walvis naar elkaar. Uiteraard kon Zabulus toen niet achterblijven.
"Betty, lompe walvis (13), gaan we nog wat doen of hoe zit dat? Ik heb nog nooit iemand leren kennen die zo walvissig(14) is als jij."
"Ja, Betty, lelijke walvis!(15)" Volgde ook Maister.
Betty werd er maar moe van, maar besloot er maar niks van te zeggen.
"Zullen we maar naar een theater gaan? Ik geloof dat er nog een toneelstuk komt met erg veel geweld, dus die zullen jullie vast wel leuk vinden."
De volgende twee uur zaten ze in de bios, op de voorste vier stoelen die ze hadden veroverd. Zabulus zat op de twee stoelen in het midden, met aan beide zijden een vriendje ernaast. Ze zaten met grote ogen naar het vele geweld op het podium te kijken. Toen het toneelstuk afgelopen was waren ze na aan het praten.
"Wat een walvis(16) film! Die walvis(17) Piet had die walvis(18)Kees gewoon dood moeten schieten! Walvis! (19)"
Ze waren niet de enigen, overal om hen heen waren mensen druk aan het schelden, voor Zabulus kwam een droom uit.
Er was geen gesprek te horen, waarin niet gescholden werd.
"Wat een walvisweer(20)! Die walviswolken(21) staan walvisdomme(22) elke keer voor de zon."
"Hé buurman, wil je met je verwalviste(23) kop je walvisrotzooi(24) eens niet in onze tuin gooien? Walgelijke walvis(25)!"

De volgende dag stond was het weer druk in de stad. Weer was alle drukte over een artikel in de krant, dit maal omdat het woord walvis 34 keer werd gezegd, in één artikel. Zelfs de meest beschaafde mensen gebruikte het woord walvis, en het was al in alle woordenboeken opgenomen.
Enkel de koning en de geestelijken waren ertegen. Die zouden nooit vloeken, dat kon immers niet met zo'n hoge functie. Maar ze kregen er wel problemen mee.

In de Kerk mocht nooit gevloekt worden, daarom was de mis altijd braaf. Maar nu iedereen schold, was er nauwelijks interesse meer voor de mis. Met de keer kwamen er minder mensen op af. Op het einde zaten er nog maar een paar mensen. Toen was de priester het beu.
"Oke walvissen(26), voortaan is de mis niet meer vloekvrij!"

De koning riep de bevolking op om op te houden met het schelden. Golofer was altijd een keurig koninkrijk geweest, en daar mocht één artikeltje echt niks aan veranderen.
"Mensen, ik weet dat het erg stoer en aantrekkelijk is om mee te doen. Maar wij zijn een beschaafd volk, en wij horen hier niet aan te doen. Wij staan boven het gevloek, dus we stoppen er nu allemaal mee, ik verbied het!"
Zabubus en Maister waren de eerste die ertegenin gingen.
"Jij walvis!(27) Wij houden er toch niet mee op! Wie denk je wel niet dat je bent met je walvissige (28) walviskop(29)?!"
Meteen deed de rest van de mensen die erbij stonden mee.
"Walvis!(30) Walvis!(31) Walvis!(32)"
De koning wist niet meer wat hij moest doen, als de bevolking in opstand kwam, dan kwamen de echte problemen, dus hij kon niet anders dan mee doen.
"Oké, lompe walvissen(33), als jullie het zo willen doen, dan geven we de bewondering die iedereen voor Golofer had hiervoor op. Vanaf nu is het toegestaan te vloeken!"


699+507=1206 woorden

[Zabulus]

Zabubus, Betty en Maister liepen door de straten van de stad. Maar vergeleken met twee dagen geleden was het totaal verandert. Overal hoorde ze het nieuwe scheldwoord.
"Jij ongelofelijke walvis"(34)
"Vergeleken met jou, is een walvis mager"(35)
"Ga weg walvis" (36)
"Walvissen drinken minder water dan dat jij bier drinkt" (37)
"Vette walvis"(38)

"Ongelofelijk dat iedereen nu aan het schelden is terwijl dat twee dagen geleden helemaal niet het geval was. En dan ook nog zo een stom scheldwoord" zei Betty geïrriteerd terwijl ze het aanhoorden. Iedereen had al het scheldwoord gebruikt. Iedereen behalve Betty. Uit principe deed ze niet mee. Schelden is ok, zolang het maar spaarzaam gebruikt werd vond ze.
"Hoezo lelijke walvis? (39) Wat is er mis met walvis (40), dementale walvis (41). Misschien moet je maar naar een visboer voor een walvis-partner (42) HAHAHAHA" zei Zabubus lachend.
"Ja, naar de visboer" lachte Maister
"Zit me niet steeds na te praten, lompe walvis-na-aper (43)" snauwde Zabubus
"Dat doet hij toch altijd, dus wat zeur je nu" verdedigde Betty Maister, die daar van opkeek.
"Het zijn niet jouw zaken walvis (44), dus hou je er buiten" beet Zabubus
"Grappig dat juist jij mensen uitmaakt voor die bepaalde zoogdier terwijl je zelf nogal fors bent" glimlachte Betty
"IK BEN NIET DIK, IK HEB ALLEEN ZWARE BOTTEN. KRIJG DE K*NK*R(45) T*F*S(46) T*R*NG(47) WALVIS(48)" Zabubus ontplofte bijna van woede. Met stampvoeten liep hij weg. En Maister liep hem achterna. Maar niet zonder eerst even naar achteren te kijken naar Betty.

Betty zwerfde een beetje doelloos door de stad. Het was een veel mindere plek geworden nu iedereen aan het vloeken was. Ze liep langs het standbeeld van Neentje de Pure, die bekend stond om haar schone taal. "Stomme walvissen (49). Waarom moeten ze ook dat stomme scheldwoord walvis(50) gebruiken. Daar is toch niks aan". Op dat moment trilde de aarde. Met verschrikking viel Betty op de grond en keek omhoog. Met vreesvolle ogen zag ze hoe het standbeeld heen en weer trilde. Verschillende brokstukken vielen omlaag en onthulde de inhoud van het standbeeld. Niets had haar kunnen voorbereiden op wat ze nu aanschouwde. Een ridder, zoals ze nog nooit had gezien. Haar harnas was smetteloos en glinsterde in de zon. Haar houding was perfect. Op het schild stond een papegaai met een rode driehoek eromheen. Ze begon te spreken: "Ik ben Neentje de schone van de bond tegen het vloeken. Ik ben herrezen om de verschrikking te voorkomen die dreigt te komen. Wil jij mij helpen, jij van de vijftigste vloek?" Betty had even geen woorden meer.

1206 + 426 = 1632