Kerstverhaal

[bert-boefjes]

Wij hebben morgen op de groep een kerstbingo. En we gaan afsluiten met een verhalenbingo. dus een verhaal waar getallen in voorkomen en ieder getal wat je hoort mag je dan afstrepen op je kaartje. Ik heb net even 2 uur zitten schrijven, en dit is het geworden:



Voor we  met het daadwerkelijke verhaal gaan beginnen wil ik eerst nog iets zeggen. Na overleg met Joke hebben we besloten om voor een kerstverhaal te gaan. En ik weet dat er mensen in de ruimte aanwezig zijn met een religieuze achtergrond. Dus ik wil alvast op het hart drukken, dat het komende verhaal niet geschreven is met de intentie om een geloof belachelijk te maken.
Het is louter geschreven met de intentie om een leuk verhaal te schrijven met veel humor erin, wat bij de tijd van nu past en wat als verhalenbingo kan dienen.

Voor wie het niet kent nog eenmaal het principe van een verhalenbingo. Er wordt een verhaal voorgelezen. Maar in dit verhaal komen veel getallen voor. Ieder getal wat je hoort mag je afkruisen op je bingokaart, als dat getal op je bingo kaart hebt.
Bijvoorbeeld als ik zeg, ze woonden op nummer 183. Dan mag je nummer 183 doorstrepen op je kaart. Ik zal voor de duidelijkheid alle nummers een keer herhalen.

Het Kerstverhaal
Het was een mooie avond, deze 24ste van december, ook wel kerstavond genoemd. Jozef en Maria hadden net bij de moeder van Maria gegeten. En waren weer op de terugweg in de auto. "Jozef, hoe ver is het nog?" Zei Maria. "De TomTom geeft aan dat het nog 69 kilometer is voor we thuis zijn." *zucht* "Waarom moet mams dan ook zo ver wonen. Het zou zoveel makkelijker zijn als ze maar 2 kilometer verderop woonde. Dan woont ze niet dichtbij genoeg om iedere dag langs te komen. Maar toch dichtbij genoeg om straks op de kleine te kunnen passen." Jozef reageerde niet. Hij bleef het een raar verhaal vinden. Zijn geliefde Maria was zwanger geworden, ondertussen al bijna 9 maanden. Maar het was niet van hem, dat was het vreemde. Van de 1 op andere dag was ze zwanger. Zelf zwoor ze nog steeds maagd te zijn en dat ze in verwachting van het kind van God was. Ook al twijfelde Jozef aan het verhaal, hij hield te veel van Maria om haar te verlaten. En hij had haar beloofd bij haar te blijven en de rol van vader op zich te nemen.

"Jozef, mams had het huis wel mooi versierd hea. In de kerstboom moeten zeker wel 58 ballen gehangen hebben. En zag je al die led-kaarsjes die door de kamer stonden. Ik heb ze geteld en het waren er zeker wel 32. Ik vond het zo leuk om te zien."
Jozef wist niet goed of hij moest reageren. Hij had die avond een aanvaring gehad met zijn schoonmoeder. Hij kwam er nu zeker al 11 jaar over de vloer. Maar nog steeds werd hij vaak als een vreemde behandeld door zijn schoonmoeder.
"Waarom heeft je moeder toch zo de pik op mij, Maria? Is het omdat ik beeldhouwer ben? Ik weet dat op mijn leeftijd 14 euro per uur verdienen niet veel is. Maar beeldhouwen is wel een echte  ambacht."
"Je moet het je niet persoonlijk aantrekken Jozef. Toen ik in de keuken aan het helpen was met de voorbereidingen zag ik zeker wel 20 lege wijnflessen staan." "Ja het was duidelijk te zien dat ze een glaasje of 38 teveel op had."
"Jozef, begin nou niet weer. Wij gaan het straks toch gezellig maken met elkaar. Dan pak ik een lekker ijskoud biertje voor je. Gaan we lekker samen in bad zitten. We hebben alleen wel maar 27 minuten."
"hoezo maar zoveel minuten?" "Nou om 23 uur 56 komt een speciale kerstuitzending van Dr. Phil en dat wil ik absoluut niet missen."
"Kijk je nog steeds van die troep?" "Dr. Phil is geen troep Jozef, hij helpt echt mensen. Zo gaat hij in deze aflevering, voor 51 kinderen die in een weeshuis achtergelaten zijn een nieuw huis regelen."

Kilometers gingen voorbij. En Maria bleef praten over de verschillende uitzendingen van Dr. Phil die ze de laatste weken gezien had met zeker wel 48 uiteenlopende thema's. Van kinderen die door hun crackverslaafde ouders verkochten werden zodat ze hun dagelijkse dosis konden hebben, tot aan agressieve angorakonijnen die hun verzorger had doodgebeten. De vrouw van de doodgebeten man, een weduwe van 61, had een rechtszaak aangespannen om de angorakonijnen te laten veroordelen. Maar door het rare rechtssysteem werden de konijnen vrij gesproken.

"Zeg nou zelf Maria, vind je niet dat het af en toe van die bizar rare verhalen zijn bij Dr. Phil? Ik bedoel konijnen die een man doodbijten, en dat de vrouw die de konijnen aanklaagt vervolgens 4 jaar de cel in moet. En daar blijft het niet bij. Ik heb nu zeker wel 17 van dat soort rare verhalen al gehoord van je, over wat er bij Dr. Phil gebeurd is. Maar goed, we zijn bijna weer thuis."

De laatste minuten brachten ze in stilte door. Maria kon Jozef niet verwijten dat hij zo geagiteerd reageerde. Het was ook een best heftige avond geweest bij haar moeder thuis. Maar ze waren nu lekker thuis.
Zoals ze beloofd had pakte ze een lekker koud biertje uit de koelkast en gaf die aan Jozef. Hij maakte hem open en slokte het achterover. "Heerlijk, zou lust ik er nog wel 10"
Maria liet het bad vollopen en deed er wat lekker badschuim in. "Oh Jozef, deze nieuwe badschuim ruikt zo lekker!" "Ik vind het niet zo heel speciaal eigenlijk, ik kan niet echt ontdekken waar het naar moet ruiken." Maria pakte de fles badschuim en begon te lezen. "Waan je in een hemels paradijs, met de nieuwe Niveau douchegel Citrusvruchten. Nu gemaakt uit wel 35 verschillende soorten citrusvruchten. Moet je nagaan Jozef, Ik wist niet eens dat er zoveel soorten waren!"

Verderop in het land
"Kijk Bruno, zie je daar die ster? Daar vlak bij die 67 sterren die in een soort groot rondje er om heen lijken te staan? Ik heb verschillende keren vanavond al naar die ster staan kijken. En hij lijkt te verplaatsen. Alsof hij ons de weg wilt wijzen!"
Bruno, de trouwe labrador, keek naar zijn baas. Hij blafte, waarna zijn baasje weer vrolijk terug lachte en hem een aai over zijn bol gaf. "Zullen we die kant maar op gaan. Er moet vast iets bijzonders daar aan de hand zijn." Hij stond op en blies op zijn fluitje. Samen met zijn labrador en zijn kudde, bestaande uit 64 schapen begonnen ze te lopen.
De herder had een redelijk accuraat richtingsgevoel. En vermoedde dat het vlak achter de berg zou zijn. "Ik gok dat we nog een kilometer of 44 moeten lopen voor we er zijn Bruno!"

Ergens anders, verderop in het land
"Oke, jullie mogen doorlopen" had de politieman gezegd tegen de 3 raar uitziende mannen die voor hem stonden. Hij had ze staande gehouden toen ze allemaal rijdend op een ezel door de stad heen liepen. Hij als politieman in een grote stad had wel vaker te maken gehad met mensen die psychotisch of op een andere manier in de war waren. Zeker ronde de kerstdagen als iedereen te veel gezopen had. Maar deze mannen spanden toch wel de kroon.
De een was een man die volgens zijn ID 21 jaar oud was. Hij was afkomstig uit Saba, Ethiopie. Hij had een donkere huidskleur en een zwarte baard. Hij had een oranje lange jurk aan. Om zijn nek hing een ketting met zeker wel 62 bedeltjes eraan. Hij had allerlei namen bij die man verwacht, Achmed, Ali, Hassen, maar gek genoeg heette die man heel gewoon Casper.
De andere man, die er Aziatisch uit zag had gezegd 40 te zijn. Ook hij had een jurk aan, maar dan een groene met gouden tekens erop en luisterde naar de naam Balthasar. En de laatste man, was relatief de oudste. Hij was 60 jaar oud, hij noemde zichzelf Melchior en droeg een blauwe jurk. Hij leek de leider van het groepje te zijn.
De politieman had ze nooit eerder in de stad gezien en had in eerste instantie gedacht dat ze naar een verkleedfeestje gingen. Maar nadat een blaastest uitwees dat ze nuchter waren had hij geen reden meer gehad om ze staande te houden. Ze hadden hem nog wel de weg naar Bethlehem gevraagd. Wat volgens de politieman nog 54 kilometer richting het westen was. Waarna ze hun reis vervolgden. Hun ezels bepakt met zeker wel 37 verschillende cadeautjes.


Weer bij Jozef en Maria thuis
"aaaah, het doet pijn!" "jezus wijf, gil niet zo." Het had zo'n romantische avond moeten worden. Lekker met een koud biertje in een warm bad aan het genieten. Maar al na 7 minuten in het bad gelegen te hebben begonnen de weeën van Maria te komen.
Jozef raakte enigszins in paniek. Hij had gehoord dat deze komende uren heftig zouden worden, maar was er mentaal toch nog niet op voorbereid. "Jozef, pak je boek erbij!" had Maria gezegd. Het was een slim idee. Het boek, bevallen voor dummies, had Jozef die avond van zijn schoonmoeder cadeau gekregen. Hij had geen idee dat het zo snel al van pas kwam.
Hij bladerde door het boek heen en stopte op pagina 72. "Oke maria, je moet eerst tot 30 tellen. Nee wacht ik tel wel tot 45 en dan tel jij ondertussen hoeveel weeën je hebt in die tijd." Jozef begon met tellen, al was het wel moeilijk zich te concentreren met dat gekrijs van Maria er door heen. "ok de tijd is op, hoeveel weeën heb je gehad?" "Weet ik veel man, jezus, ik denk wel een stuk of 75"
"Oke, sorry sorry, blijf nog even in bad liggen, ik bel de dokter of hij nu hierheen komt!" "Jonge, waar moet ik anders heen?"

Jozef rende naar de slaapkamer en pakte het mobieltje van het nachtkastje. "Oke. 06 – 33 – 65 – 42 – 15. De telefoon ging over. "Een ogenblik geduld alstublieft. Momenteel is het erg druk. Er zijn op dit moment 53 wachtenden voor u, blijft u alstublieft hangen."
Met de telefoon op luidspeaker stand rende hij weer terug naar de badkamer waar Maria in zwetend, puffend en hijgend in een klein laagje badwater lag. "Een ogenblik geduld alstublieft. Momenteel is het erg druk. Er zijn op dit moment 46 wachtenden voor u, blijft u alstublieft hangen." "Dat schiet ook niet echt op Joze-aaaaah Wee wee!" "God, ik weet dat je pijn hebt, maar je hoeft niet zo te blerren! Straks bellen de buren van nummer 70 weer de politie voor geluidsoverlast!"
"Jezus Jozef, laat me, jij weet niet wat ik door maak. Maak je zelf nuttig en haal anders even een biertje voor me. In de koelkast staan er nog 8 als ik het goed heb."

Net op het moment dat Jozef op wou staan om een paar biertje voor zijn vrouwtje te halen viel het licht uit. "Jozef, Jozef, zat jij aan het lichtknopje?" "nee, ik zweer het je" Jozef liep naar de slaapkamer en probeerde tevergeefs het licht daar ook aan te doen. "Jezus, niet dat ook nog. De stroom is uitgevallen!" "Maar Jozef, wat moeten we nu? Ik durf zo niet te bevallen! En niet bevallen is niet echt een optie!"
Voorzichtig hielp Jozef met zijn Maria uit bad te halen, sloeg een badjas bij haar om en liep samen met haar richting de trap. Jozef had zich bedacht dat in het schuurtje nog wel kaarsen lagen. "Jezus zeg, Maria, waarom wouden we ook al weer een trap met 49 van die kleine treden?" Heel praktisch is het niet.

Het duurde zeker wel 5 minuten voor ze eenmaal voor het schuurtje stonden. "Sorry Maria, ik was vergeten wat voor troep het hier was. Maar ik zal het komende week eens opruimen, ga hier maar liggen." In de hoek van de schuur, die zeker wel 52 vierkante meter was stonden een aantal balen met hooi. Jozef telde er zo gauw 28. Hij legde er een paar neer, waarop Maria het zich gemakkelijk maakte. "Jozef, ik denk dat het nu bijna zo ver is! Hoe laat is het?" Jozef keek op zijn horloge. "Het is nu 12 uur 29. Dus als het nu zou komen is hij geboren op 25 December.

Jozef werd er gestrest van. Hij had nog nooit een baby op de wereld geholpen, Maria lag de laatste 36 minuten al te krijsen van de pijn. En daar boven op was nu de enige os die ze in hun tuin hadden staan ook nog eens de schuur binnen gelopen. Waarschijnlijk was hij afgekomen op het gekrijs, of op het zien van de kaarsjes die aan het branden waren. Jozef had er precies 22 aangestoken. De os, genaamd Harm begon iedere keer luid te moeien als Maria weer een kreet slaakte van de pijn. Om hem stil te houwen scheurde Jozef wat stro af van een hooibaal en gaf het aan de os die ervan begon te eten.

Om zijn gedachten te ordenen opende Jozef eerst nog een biertje voor zichzelf en begon nog eens aandacht de belangrijkste punten uit het boek, bevallen voor dummies door te lezen. "Een ogenblik geduld alstublieft. Momenteel is het erg druk. Er zijn op dit moment 31 wachtenden voor u, blijft u alstublieft hangen." "Gods-alle-jezus, je zou denken dat bijna heel Bethlehem aan het bevallen is."
De weeën kwamen nu sneller dan ervoor. Wat zorgde dat Maria al 19 minuten aan een stuk door aan het krijsen was. Maar goed, 34 minuten later was het dan eindelijk zo ver. Een klein manneke was geboren.  Maria en Jozef waren er stil van geweest. En zelfs Harm, de os keek vol interesse naar het kind, terwijl hij ondertussen de 16 balen hooi die hij op had aan het herkauwen was.

"Jozef, hoe zullen we hem gaan noemen. Hij moet natuurlijk wel een naam hebben. Ik had boven een lijst gemaakt met 73 leuke en grappige namen erop. Maar ik heb geen zin om naar boven te lopen om die lijst te halen."
"Wat dacht je van Bram? Het is een leuke, stoere jongensnaam?" "Nee, Jozef, Bram vind ik niet leuk." "Oke en wat dacht je dan van Theodorus? Met zo'n naam zal hij later vast heel slim worden." "Nee, ik vind niet dat die naam echt bij hem past." "Ja jezus, verzin jij dan eens een naam Maria!" "Dat is het!" "Wat is het?" "Jezus!, Het is een mooie en krachtige naam. En ik heb die nooit veel vaker gehoord." "Ja, Jezus vind ik wel een mooie naam. Dag kleintje, Dag Jezus."

"Hallo, Hallo, is daar iemand?" Jozef en Maria keken op. "Hadden we bezoek verwacht?" Jozef liep naar buiten en stond oog in oog met de herder, met zijn hond en een kudde schapen. "Ja, we volgden een ster, omdat we het vermoeden hadden dat er iets speciaals aan de hand was. En zodoende zijn we hier gekomen. Mogen we binnenkomen?"
Jozef keek nog enigszins verbouwereerd naar het schouwspel. "Hoeveel schapen heeft u wel niet?" "Momenteel heb ik er nog maar 41. Ik had er meer, maar ik heb er onderweg 13 geruild. Zodat ik deze kribbe kon kopen. Ik weet niet waarom. Maar iets in mij zei dat ik die kribbe moest kopen en mee nemen voor jullie"

Hij nam de kribbe mee naar binnen. En met 18 grote plukken hooi was de kribbe gevuld. Het kindje Jezus werd er voorzichtig in gelegd en al snel begon hij te slapen. Waarna de herder met Maria en Jozef in gesprek ging. Hij vertelde dat hij wel 66 had gelopen om daar te komen. Ondertussen had hij nog geprobeerd om de huizen te tellen die de buitenkant van hun huis versierd hadden met kerstverlichting te tellen. Hij had er 57 geteld voor hij er geen zin meer in had.
"Maar ik moet toegeven, jullie wonen hier mooi, wonen jullie hier al lang?" "Nee, we woonden eerst verderop in de straat, op nummer 43. Maar dat werd ons te klein. Zeker voor Jozef zijn beeldhouwen. Zal ik trouwens even een pizza bestellen? Van dat bevallen krijg ik wel honger zeg."
Ze toetste het nummer van de pizzeria in en bestelde 47 pizza's. Waarna zowel Jozef als de herder haar heel raar aan keek. "Ja wat, ik heb honger, ik kan wel een hele os op." Waarna Harm de Os een zacht geloei liet horen. "nee ik bedoel jouw niet Harm, we zouden jouw nooit opeten, geen zorgen!" Waarna het gesprek nog even door ging.

"Hier moet het zijn, nummer 71." De mannen op hun ezels keken naar het donkere huis. "Hier zou het moeten zijn." "Maar het is zo donker Melchior, klopt het wel?" "Ik vond de routeplanner redelijk accuraat. Je rijdt de stad in, na 68 meter ga je rechtsaf. Daarna over de rotonde heen. En dan de 59ste afslag aan de linkerkant ga je in. En dan is het een huis tegenover een huis met nummer 63." "Ik heb een idee!" "Wat is je idee Casper?" "Nou het lijkt erop dat er niemand thuis is, we kunnen ook proberen achterom te gaan en te kijken of er daar meer leven is. De verhalen vertelden ons tenminste over een schuurtje waarin Gods zoon geboren werd. "
De mannen liepen om het huis heen. En kwamen al snel in de stal terecht. "Wij zijn hier voor het kleine wonder. En we hebben cadeautjes!" sprak Balthasar waarna de wijzen hun cadeautjes overhandigden aan Maria en Jozef. "Een playboy voor de trotse vader, Een pak met 50 luiers voor de kleine. Een krat met 26 bruin biertjes. En nog een lekker badsetje voor de moeder."

"Hallo, hallo Betlehem's Pizza bezorging is er! Ik heb een bestelling van 39 pizza's bij me, hallo?" Jozef, de wijzen en de herder liepen naar buiten. Daar stond een pakezel met vele dozen pizza op hem vast gebonden. Dat arme beestje, dat had zeker wel 55 kilo moeten wegen. "En wie gaat er betalen?" "Ik betaal wel, ik ben een geëmancipeerde vrouw!" "Oke mevrouw, dat wordt dan 74 euro!"

Na de pizza's betaald te hebben, gingen ze allemaal in een cirkel om de kribbe heen zitten. Jezus sliep nog heerlijk door. En ook de ezels hadden hun rust gevonden bij de Os en de vele schapen. En onder het genot van een paar heerlijke pizza's werd deze dag gevierd die ze nog lang zou bijstaan!