Karma - Short Story

[Falsifica]

"Karma"

In de schemeruren van de vroege novemberochtend wordt er op mijn deur geklopt. De doffe klappen op mijn voordeur spreken boekdelen als ze de mentale staat van mijn gemoedstoestand willen uitbeelden. Ik weet wie er voor mijn deur staat. Of mogelijk tegen mijn deur leunt. Mijn hoofd is niet altijd even helder in de illusies die voor mijn ogen verschijnen. Het gedrocht is nu de hal van het appartementencomplex aan het verminken. Voor een huisgenoot is het een transparant spook, maar levensecht in het perspectief van de maker.


Vroeger noemde ik de ochtend een lege pagina. Dat was een mooie uitspraak om anderen te kunnen voorliegen. Ik ben dan wel een ochtendmens, maar voor mij is om acht uur de eenzaamheid slechts een precautie. Als ik uit het raam kijk, kan ik zelfs zonder bril de kerstlampjes zien branden in de bomen. De gemeente zal vast het gevoel van gezelligheid willen oproepen in de buurt. Ik ben immuun voor die lampjes met bezoek voor de deur.

Het kwam niet onverwachts. Het was ook amper een spontaan bezoek. Acht uur 's morgens is daarbij geen vreemd tijdstip. Ik had de afgelopen maanden een voldoende tekort aan nachtrust voor dit ritme. Zijn bezoek was niet onterecht, dit was volledig in te denken na het jaar zoals die nu bijna is afgelopen. Vooral als je de recente incidenten erbij telt. Haast belachelijk dat karma zoveel vertraging heeft opgelopen gedurende deze twee jaren.

De verschijning is gehuld in een zwarte jas. Met ogen van onheil en een afwezige expressie. De ongekamde haren van het gedrocht verzwelgen het gezicht. Zijn armen trillen uit nervositeit, anorexia of simpel weg door een tremor in het lichaam. Hij zal nooit blij zijn mij te zien en nooit tevreden over mij zijn. Hij heeft nooit een naam gehad, maar 'Karma' zou hem als synoniem kunnen omvatten.

De vorige maand was met Karma voor de deur voorbij gevlogen. September is de maand waarin ik hem ontliep door egoïstisch te zijn. In september doe ik impulsieve aankopen om mijn stemming op te krikken. In die maand lach ik letterlijk anderman uit om hun vroege aandoeningen. Gelukkig ben ik niet de persoon met die problemen. Hijs de zeilen, zet je voet op het pedaal. Afkloppen op het hout van het schip of de airbag. Geen stress of overspannen gevoel in mijn lichaam dat mij weerhoudt te vertrekken.

Waarom doe ik niet elk jaar tien procent beter mijn best? Dan zou ik de helft van mijn herkansingen niet hoeven te maken. Dan had ik die al gehaald. Hoefde ik die dode bagage niet mee te dragen door dit jaar. Ik zou dan geen angst moeten hebben studievertraging op te lopen.
Wat is dit conflict met mijn vrienden? Als ik zo doorga, kom ik weer aan het recyclen met mijn connecties. Ik ben geen makkelijk mens, maar ik vraag daarentegen ook niet veel van hen. Ben ik hypocriet om hun relaties te ontnemen? Het zijn open vragen met geen concrete antwoorden. Mijn omgang met de conflicten is in ieder geval niet de juiste. Ik wacht met intentie tot Karma's kooi open breekt. Tot de razernij van een gek de deuren in mijn hoofd intrapt. Mijn acties berusten enkel uit heimwee naar de vroegere tijden. Ik mis de momenten waarin ik genoot van een avond stappen. Ik heb open wonden in mijn hart die niet dichtgaan. 


Wat Karma precies voor mij betekent weet ik niet. Hoe het tot stand is gekomen is ook niet helder. Is Karma een manifestatie van mijn brein, een personificatie van mijn mentale stemming? Een psychotische persoonlijkheid die ik meedraag? Een ding staat vast. Ik zal nu toch echt moeten opstaan om hem binnen te laten. Voordat de buren klagen.






--
Dit was de short story die ik geschreven heb voor een van mijn herkansingen. Voor ieder om eens te lezen, heb er goed commentaar op gehad. Verder even toevoegen, ik heb momenteel geen winterdip, ook is dit verhaal berust op 60% fictie, dus ik hoef niet opgenomen te worden haha!